Είναι γνωστή η τακτική του Γ. Παπανδρέου να υιοθετεί διάφορες ρηξικέλευθες ιδέες και προτάσεις που του παρουσιάζουν οι κατά καιρούς συνεργάτες του. Μόνο που πολλές φορές οι ωραίες ιδέες δεν είναι κατ' ανάγκην ούτε πρακτικές, ούτε κυρίως υλοποιήσιμες, με συνέπεια να μένουν για κάποιο διάστημα οι εντυπώσεις, αλλά επί της ουσίας να μην αλλάζει τίποτε. Πολύ φοβάμαι ότι και η ιστορία της συγκέντρωσης ενός εκατομμυρίου υπογραφών για το ευρωομόλογο εντάσσεται και αυτή στη χορεία των εντυπωσιακών αλλά αναποτελεσματικών ιδεών που γοητεύουν προσωρινά τον Πρωθυπουργό για να εγκαταλειφθούν στη συνέχεια...
Δεν αμφισβητεί κανείς ότι η υιοθέτηση της έκδοσης ευρωομολόγου από τον Γ. Παπανδρέου ήταν μια σημαντική πολιτική πρωτοβουλία. Μόνο που όπως αποδείχθηκε στη συνέχεια ούτε απλή ήταν ούτε εύκολα διαχειρίσιμη. Χρειαζόταν και χρειάζεται ακόμη ουσιαστική επεξεργασία για να μπορούν να καμφθούν οι αντιδράσεις, κυρίως της Γερμανίας, που δεν ήθελε να φορτωθεί με έναν έμμεσο τρόπο το κόστος του δανεισμού άλλων προβληματικών χωρών. Και βεβαίως χρειαζόταν μια σειρά πολιτικές πρωτοβουλίες ώστε να διαμορφωθούν οι κατάλληλες συμμαχίες στην ΕΕ που θα επιτρέψουν την υιοθέτησή του. Οπως αποδείχθηκε όμως ούτε ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, ούτε κάποιοι από τους συνεργάτες του είχαν ξεκάθαρη ιδέα για το τι ακριβώς θα ήταν αυτό το πολύφερνο ευρωομόλογο. Μόλις τώρα, όπως φαίνεται, τείνουν να ξεκαθαρίσουν τον ρόλο και τη χρησιμότητά του, αρχίζοντας να προωθούν την ιδέα ότι θα χρησιμοποιείται αποκλειστικά για αναπτυξιακούς σκοπούς.
Αντί λοιπόν να ρίξουν όλο το βάρος στην επεξεργασία της πρότασης για το ευρωομόλογο και στην αναζήτηση συμμάχων, έβγαλαν στον αφρό την ιστορία της συγκέντρωσης υπογραφών, λες και η κυρία Μέρκελ μόλις έβλεπε το ένα εκατομμύριο υπογραφές θα έσπευδε να το υιοθετήσει... Γιατί μπορεί να ακούγεται ωραία η ιδέα της κινητοποίησης των πολιτών αλλά είτε μας αρέσει είτε όχι, το πολιτικό παιγνίδι στην Ευρώπη, αυτή τη στιγμή τουλάχιστον, παίζεται σε άλλο γήπεδο... Ιδιαίτερα για μια χώρα, όπως η Ελλάδα, που βρίσκεται με την πλάτη κολλημένη στον τοίχο και δεν έχει το παραμικρό περιθώριο χρόνου, τέτοιου τύπου ρηξικέλευθες προτάσεις, όχι μόνο δεν βοηθούν αλλά αντιθέτως δημιουργούν επιπλέον προβλήματα. Και όσο κι αν αρέσει στον κ. Παπανδρέου να εμφανίζεται ως ο ηγέτης των διεθνών πρωτοβουλιών, μάλλον πρέπει να συνειδητοποιήσει ότι δεν έχει την παραμικρή πολυτέλεια να ανοίγει νέα μέτωπα αλλά μόνο να τρέχει για να περιορίσει, όσο είναι δυνατόν, τα ήδη υπάρχοντα...
Πηγή : tovima.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου