Παντιέρα... ΠΑΣΚΕ

Επειτα από 9 μήνες υπό καθεστώς Μνημονίου, την κατάργηση των Δώρων στις συντάξεις, το «κούρεμα» των αποδοχών, την εισαγωγή των ειδικών επιχειρησιακών συμβάσεων, την αύξηση των απολύσεων, την ακρίβεια των φόρων και την ύφεση και την ανεργία που προκλήθηκαν, 102 συνδικαλιστικά στελέχη (πρόεδροι Ομοσπονδιών και Εργατικών κέντρων) που πρόσκεινται στο κυβερνών κόμμα υπογράφουν διακήρυξη αρχών και αντίθεσης στις κυβερνητικές επιλογές, η οποία φέρει τον ενδεικτικό τίτλο: «Να σωθεί η Ελλάδα (αλλά) με όρθιους και αξιοπρεπείς τους Ελληνες».

Η ΠΑΣΚΕ χαρακτηρίζει τους όρους δανεισμού «επαχθείς και κοινωνικά άδικους», στρέφεται εναντίον της κυβέρνησης για «κοινωνικά άδικα μέτρα που έσπασαν κυριολεκτικά τους πιο αδύναμους κρίκους της κοινωνικής αλυσίδας..., ενώ οι έχοντες και κατέχοντες εξακολουθούν "να πίνουν στην υγεία των κορόιδων"». Σε αυτό το σημείο, η συνδικαλιστική παράταξη ζητεί «την παραδειγματική τιμωρία και τη δήμευση της περιουσίας όλων όσοι διασπάθισαν δημόσιο χρήμα».

Ωστόσο, τάσσεται υπέρ της «δημοσιονομικής ανάταξης της χώρας και της παραγωγικής της ανασυγκρότησης», αλλά εκφράζει την αντίθεση της στο «νέο-φιλελεύθερο πειραματισμό της εσωτερικής υποτίμησης».

Μάλιστα, κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έθεσε στην «κλίνη του Προκρούστη» τα ασφαλιστικά, εργασιακά και εισοδηματικά δικαιώματα των εργαζομένων».

Ολοταχώς προς κοινωνική έκρηξη

Το ποσοστό της ανεργίας αυξάνεται με ανησυχητικούς ρυθμούς. Τον περασμένο Οκτώβριο έφτασε το 13,5% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού και με βάση τις προγνώσεις του μνημονίου θα ξεπεράσει το 15% πριν από τα τέλη του 2011. Αυτό είναι το επίσημο ποσοστό ανεργίας, ενώ, σύμφωνα με τους ειδικούς της ΓΣΕΕ, το πραγματικό ποσοστό κινείται προς το 20% του οικονομικά ενεργού πληθυσμού.

Φοβερό μείγμα

Η αύξηση της ανεργίας πλήττει ιδιαίτερα σκληρά τη νέα γενιά, η οποία, εάν κρίνουμε από τα επίσημα στατιστικά στοιχεία, κινδυνεύει να αποκλειστεί από την αγορά εργασίας.

Η αύξηση της ανεργίας συνδυάζεται με την περιθωριοποίηση και τη φτωχοποίηση ευρύτερων επαγγελματικών και κοινωνικών στρωμάτων. Υπάρχουν οικογένειες στις οποίες οι γονείς εργάζονται χωρίς να είναι σε θέση να λύσουν το οικονομικό πρόβλημα της οικογένειας και τα παιδιά αδυνατούν να ενταχθούν στην αγορά εργασίας. Υπάρχουν, επίσης, πολλές οικογένειες στις οποίες οι γονείς έχασαν ή κινδυνεύουν να χάσουν τη θέση απασχόλησής τους χωρίς να έχουν δημιουργηθεί οι προϋποθέσεις της επαγγελματικής ένταξης και εξέλιξης των παιδιών τους.

Ο Γλέζος θυμάται, δυστυχώς για το ΠΑΣΟΚ!

Ο άνθρωπος που κατέβασε τη γερμανική σημαία από την Ακρόπολη, ο Μανόλης Γλέζος, δεν έχει χάσει τη μνήμη του. Θύμισε λοιπόν χθες σε συνέντευξή του στον Flash κάτι που η κυβέρνηση πολύ θα ήθελε να ξεχάσουμε:

«Σκεφτείτε ότι αντίμαχη με τη Γερμανία δεν είναι η Ελλάδα, αλλά η Ιταλία, η οποία προσφέρθηκε να υπερασπιστεί τα συμφέροντα των θυμάτων της ναζιστικής κυριαρχίας τα οποία είχε αποποιηθεί η τότε κυβέρνηση Σημίτη. Δεν είναι μονάχα ότι δεν επέτρεψε στον υπουργό Δικαιοσύνης να δώσει την άδεια για την κατάσχεση, αλλά οδήγησε στο να παρθεί αντίθετη απόφαση από το ειδικό δικαστήριο. Μια ολόκληρη συμπαιγνία σε βάρος των θυμάτων».

Ο Γλέζος βάζει δύσκολα στον Παπανδρέου, που επιχειρεί επικοινωνιακό αντιπερισπασμό στη δίκη της Χάγης για τις γερμανικές αποζημιώσεις:

«Για να μη φανεί, όπως λένε μερικοί, ότι ήταν μια τουφεκιά στον αέρα αυτή η δήλωση του πρωθυπουργού, θα πρέπει την ώρα που θα γίνεται η εκδίκαση να παρίσταται εκεί ο υπουργός Δικαιοσύνης, ο υπουργός Εξωτερικών και ο ίδιος ο πρωθυπουργός», προτείνει.

Έλενα Ράπτη: «Όχι στα προνόμια των πολιτικών»

Η χώρα χρειάζεται να προχωρήσει σε μια νέα συνταγματική αναθεώρηση. Η προηγούμενη δυστυχώς αντιμετωπίσθηκε με προσχηματική αποχή, αντιπροοδευτική ρητορική και μικροκομματική σκοπιμότητα. Η νέα αναθεώρηση επιβάλλεται να αλλάξει πολλά.

Κυρίως όμως οφείλει να αλλάξει τα προνόμια της πολιτικής. Να σταματήσει να εξαιρεί όσους ασκούν εξουσία από την κρίση των νόμων. Να μην παρέχει ασυλία για αδικήματα και απαλλαγή για αξιόποινες πράξεις. Να μη διαγράφει προκλητικά την ουσιαστική ευθύνη προσώπων αποδίδοντας στους υπεύθυνους την ελαφριά «ποινή» της πολιτικής ευθύνης. Να εδραιώνει την ισονομία μεταξύ πολιτών και πολιτικών.

Η δημοκρατία αδυνατίζει με τέτοια θεσμικά ελλείμματα. Και οι πολίτες αισθάνονται οργή όταν χρειάζεται να πληρώνουν τις ευθύνες των άλλων.

Το στοίχημα του πρωθυπουργού

Η διάσωση του πολιτικού συστήματος κάτω από τις εξαιρετικά αντίξοες οικονομικές συνθήκες είναι από τα κεντρικά στοιχήματα του Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου, γεγονός βέβαια που προϋοθέτει ότι θα δώσει στους πολίτες την αίσθηση του δικαίου στην πράξη χωρίς εξαιρέσεις.

Η προεκλογική φράση του Πρωθυπουργού «κάθαρση παντού και ας ματώσουμε….» φαίνεται ότι φθάνει ο καιρός να υλοποιηθεί. Στο Μέγαρο Μαξίμου πληθαίνουν οι συσκέψεις για το πώς θα χειριστούν το θέμα κάθαρση, γρήγορα, στο πλαίσιο βέβαια του νομικού μας πολιτισμού,ώστε οι πολίτες που δοκιμάζονται να αντιληφθούν ότι η κυβέρνηση δεν χαρίζεται σε κανέναν.

Αξιοπρόσεκτο είναι ότι για την απόφαση του Πρωθυπουργού για ελέγχους σε πολιτικούς που ελέγχονται για πλουτισμό, αλλά και επιχειρηματίες είναι ενήμερος και ο αρχηγός της ΝΔ. Αν. Σαμαράς. Παράλληλα μεταξύ Παπανδρέου και Σαμαρά υπάρχει συμφωνία και για την αλλαγή του εκλογικού νόμου που να επιτρέπει έρευνα σε βάθος όσο αφορά τα πολιτικό χρήμα.

Ήδη με εντολή του Πρωθυπουργού κ. Παπανδρέου το ΣΔΟΕ κάνει «φύλλο και φτερό ήχηρά ονόματα πολιτικών , αλλά και επιχειρηματιών που έχουν συνδεθεί με εύκολο και γρήγορο πλουτισμό από αδιαφανείς πόρους.

Οι ελεγκτικές αρχές της Κύπρου, αλλά και η συνδρομή δικαστικών αρχών του εξωτερικού, συμβάλουν, ώστε να συλλεγούν στοιχεία που στοιχειωθετούν διώξεις…
Βεβαίως στην κυβέρνηση υπάρχει σκεπτικισμός στο να μην εμφανιστεί ότι η επιχείρηση «καθαρά χέρια» αποσκοπή στο να δωθεί …. «αίμα» στο κοινό και ως εκ τούτου θα είναι πολύ προσεκτικοί.

Αρκετοί είναι εκείνοι που θεωρούν ότι είναι θέμα «τιμής για την παράταξη, αλλά και τον πολιτικό κόσμο…»ορισμένοι που προκάλεσαν να υποστούν τις συνέπειες του νόμου, προκειμένου να μην προπηλακίζονται αδιακρίτως οι πολιτικοί.

Στη Βουλή δικογραφία για Λιάπη, Χατζηδάκη και Σημίτη

Δύο δικογραφίες οι οποίες αφορούν τον κ. Κώστα Σημίτη αλλά τους πρώην υπουργούς Μεταφορών Μιχάλη Λίαπη και Κωστή Χατζηδάκη έφτασαν την Παρασκευή στη Βουλή.

Η πρώτη αφορά τις προσλήψεις που πραγματοποιήθηκαν στο Αττικό Μετρό από το 2004 έως και το 2008, ενώ η δεύτερη αφορά την υπόθεση που εμπλέκει τον Κώστα Σημίτη με την Goldman Sachs και τα swaps που υπογράφηκαν.

Η πρώτη δικογραφία σχηματίστηκε από τον εισαγγελέα μετά από έκθεση ελέγχου του Γενικού Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης και μηνυτήριας αναφοράς του Γενικού Επίτροπου του Ελεγκτικού Συνεδρίου. Στο διαβιβαστικό της δικογραφίας ωστόσο δεν αναφέρονται κατηγορίες για συγκεκριμένες πράξεις.

Παράλληλα έφτασε και η μήνυση του Αυστριακού οικονομολόγου Φαγιάντ Μουλά Καλί κατά της Goldman Sachs για το θέμα των ελληνικών swaps ο οποίος κατηγορούσε την εταιρεία για την παρακίνηση σε παραποίηση ισολογισμού και κατά συνέπεια την έκθεση σε κίνδυνο της Ευρωζώνης για τα έτη 2000 -2001 διετία δηλαδή που πρωθυπουργός ήταν ο κ. Κώστας Σημίτης.

Κάθαρση...

Ο νόμος είναι σαφής. Η Βουλή οφείλει να κρίνει όχι μόνο αν υπάρχει βάση για να ερευνήσει η Δικαιοσύνη κάποιο σκάνδαλο με εμπλοκή πολιτικών, αλλά και κατά πόσον τα αδικήματα αυτά έχουν παραγραφεί.

Είναι μέγιστη υποκρισία να στέλνονται υποθέσεις στο Δικαστικό Συμβούλιο όταν οι πάντες γνωρίζουν ότι έχουν παραγραφεί, όπως συνέβη στην περίπτωση του Βατοπεδίου. Ο νόμος είναι νόμος και πρέπει να τον σέβονται πάνω απ’ όλα οι βουλευτές. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι διατάξεις περί ασυλίας των πολιτικών και παραγραφής των αδικημάτων τους πρέπει να αλλάξουν όσο πιο γρήγορα γίνεται.

Οσο ισχύουν, όμως, οι βουλευτές που συμμετέχουν σε εξεταστικές επιτροπές πρέπει να αποφασίζουν με βάση τα ισχύοντα και όχι να ρίχνουν «το μπαλάκι» στους δικαστές.

Η κοινή γνώμη, που θέλει διακαώς την κάθαρση, οργίζεται περισσότερο από αυτά τα τεχνάσματα.