Διάβασα στο πρωτοχρονιάτικο «Πρώτο Θέμα» ότι η κ. Γιάννα Αγγελοπούλου έχει διοριστεί (!) στο υπουργείο Εξωτερικών από τον καιρό που ήταν η υπεύθυνη της ελληνικής εργολαβίας διεξαγωγής των Ολυμπιακών Αγώνων του 2004. Ο διορισμός της έγινε, σύμφωνα με την εφημερίδα, το 1998 – από την εποχή της διεκδίκησης ακόμα!
Γιατί χρειάζονταν ο διορισμός; Γιατί η κ. Αγγελοπούλου, λέει η εφημερίδα, ήταν μεταξύ άλλων και Πρέσβειρα εκ Προσωπικοτήτων – δηλαδή ένα είδος διπλωματικού εκπροσώπου της Ελλάδας και θα έπρεπε η επίσημη διπλωματική της ιδιότητα να είναι αμειβόμενη.
Γιατί; Γιατί έτσι συμβαίνει στην Ελλάδα: Κάθε σχέση με το κράτος πληρώνεται – ακόμα και η εκπροσώπησή του. Γιατί κάτι τέτοιο πρέπει ντε και καλά να γίνεται έναντι αμοιβής; Γιατί τότε στην Ελλάδα είχαμε λεφτά κι έπρεπε να τα σκορπάμε. Δε μπορούσε κάποιος να εκπροσωπήσει την Ελλάδα αμισθί: όχι γιατί, προφανώς, θα θίγονταν οι υπόλοιποι που το κάνουν εξ επαγγέλματος.
Έτσι, η κ. Αγγελοπούλου έγινε κάτι σαν δημόσιος υπάλληλος πολυτελείας σε μια Ελλάδα έτσι κι αλλιώς πολυτελείας!
Υποθέτω ότι η ιστορία ήταν γνωστή καιρό τώρα, αλλά ουδείς είχε ασχοληθεί προφανώς γιατί τα χρήματα περίσσευαν: Άλλωστε η ίδια η κ. Αγγελοπούλου δήλωσε ότι τα δίνει όλα για φιλανθρωπικούς λόγους παραθέτοντας και τις οργανώσεις που ευεργετήθηκαν από αυτά τα χρήματα. Καλά κάνει και τα δίνει για φιλανθρωπίες. Έτσι κι αλλιώς το ελληνικό δημόσιο υπήρξε μεταξύ άλλων και ένα είδος φιλανθρωπικού ιδρύματος.
Κάποτε οι κυρίες είχαν το φιλόπτωχο ταμείο – χρόνια αργότερα η κυρία Αγγελοπούλου είχε το φιλόπτωχο δημόσιο! Αλλά διάβολε, μια κυρία με τόσο μεγάλο φιλανθρωπικό έργο χρειάζονταν και αυτά τα 55 χιλιάρικα του ελληνικού δημοσίου για τα ιδρύματα; Αφού έτσι κι αλλιώς δίνει από την τσέπη της πολλά παραπάνω!
Πιο πολύ και από την αμοιβή, μου κάνει εντύπωση σε αυτή την ιστορία ότι η κ. Αγγελοπούλου συνέχιζε να παίρνει τα χρήματα και μετά το πέρας των Αγώνων. Το ότι κανείς δεν θα βρίσκονταν να τα κόψει το θεωρώ δεδομένο: Ο ΥΠΕΞ κ. Δημήτρης Δρούτσας λέει στο «Θέμα» ότι θα γίνει προσεχώς νομοθετική ρύθμιση, ώστε να μπορούμε να αποκτήσουμε πρέσβειρες εκ προσωπικοτήτων αμισθί – μέχρι τότε θα τους πληρώνουμε!
Οι κουταμάρες της ελληνικής γραφειοκρατίας στα χρόνια του «πάρτι» υπήρξαν τεράστιες, αλλά η ίδια η κ. Αγγελοπούλου γιατί δε ζήτησε να σταματήσει η καταβολή των χρημάτων όταν η αποστολή ολοκληρώθηκε; Κανείς (ούτε καν στην Ελλάδα!) δεν μπορεί να παίρνει λεφτά με το ζόρι.
Γίνεται μεγάλη συζήτηση για την κρατική σπατάλη. Να τσιμπολογάει αδικαιολόγητα επιδόματα δημοσίου ένας –κατά Πάγκαλο– «κοπρίτης» μπορώ και να το καταλάβω. Οι μανάδες μας, μας μεγάλωσαν με το όνειρο να μπούμε στο δημόσιο και οι μπαμπάδες μας μας έπεισαν πως υπάρχει για να το τσουρνεύουμε.
Η Ελλάδα της μεταπολίτευσης έβλεπε το δημόσιο σαν μηχανή που κόβει λεφτά, αλλά από λεφτά εκείνη η φτωχή Ελλάδα είχε κι ανάγκη – ας μην το ξεχνάμε. Ο υπάλληλος που έπαιρνε κάποτε «τρεις και εξήντα» έπρεπε να αρχίσει και να ζει καλύτερα. Ορισμένα από τα επιδόματα που έπαιρνε, τα εισέπραττε όντως για γελοίους λόγους, αλλά για αυτόν ήταν ο μόνος νόμιμος τρόπος για να στρογγυλέψει το εισόδημά του, να ζήσει ανθρώπινα.
Αλλά η κυρία Αγγελοπούλου πώς διάβολε δεν σκέφτηκε ότι αυτά τα 55 (;) χιλιάρικα που της δίνανε, κάποια στιγμή θα πρεπε να σταματήσει να τα εισπράττει ειδικά όταν οι Αγώνες τελείωσαν; Τα είχε ανάγκη; Δεν το νομίζω. Τα θεωρούσε κάποιου τύπου προσωπικό προνόμιο; Δεν το πιστεύω. Νόμιζε ότι αποτελούν ένα είδος αμοιβής για τις υπηρεσίες στην πατρίδα; Όχι φυσικά γιατί οι υπηρεσίες της υπήρξαν ανεκτίμητες. Είναι τα μόνα που δίνει για ιδρύματα; Όχι, εξ όσων γνωρίζω δίνει πολύ περισσότερα! Γιατί τα έπαιρνε λοιπόν; Μου φαίνεται ότι απλά τα έπαιρνε γιατί στην Ελλάδα της σπατάλης τα θεωρούσε λίγα.
Το αστείο είναι ότι έχει δίκιο. Αν σκεφτεί κανείς το πόσο υπερβολικά παραπάνω μας στοίχισαν εκείνοι οι Αγώνες ήταν όντως λίγα. Ελάχιστα…
Πηγή : aixmi.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου