Κάποτε με τον Γιώργο Γεννηματά

Για μένα ο Γιώργος Γεννηματάς δεν ήταν μόνο φίλος και σύντροφος σε κοινούς αγώνες. Ήταν κάτι σαν αδερφός και φωτοδότης της ζωής μου.

Γιατί τον θυμήθηκα σήμερα ξαφνικά;

Γιατί βλέπω όλη αυτή την ξευτίλα στη βουλή με τις υποθέσεις που «πνίγουν» βουλευτές και κόμματα και θυμάμαι τα λόγια του σε μία από τις τελευταίες συναντήσεις μας.

«Ονειρεύομαι μια εποχή που ο βουλευτής θα ψηφίζει ότι πιστεύει και όχι ότι του πει ο κομματάρχης του, ο μεγάλος αρχηγός των ινδιάνων».

Ο Γιώργος δεν πρόλαβε να δει το όνειρό του (ή την ουτοπία του) να γίνεται πραγματικότητα.

Ευτυχώς που έφυγε νωρίς για να μην δει αυτή την ξευτίλα στη βουλή.

Τα δύο μεγάλα κόμματα να πνίγουν το σκάνδαλο του Βατοπεδίου και να συνεννοούνται μεταξύ τους πως θα πνίξουν και το σκάνδαλο της Siemens.

Τέτοια ντροπή και ξευτίλα δεν μας αξίζει. «Ματώνει» ηθικά αυτή η χώρα εδώ και 2 χρόνια με φοβερές αποκαλύψεις για πολιτικούς λαμόγια και στο Βατοπαίδι και στη Siemens και η βουλή δεν παραπέμπει ΟΥΤΕ ΕΝΑΝ σε ειδικό δικαστήριο.

Και ο Μαντέλης που παραδέχθηκε ότι τα πήρε;

Και ο Τσουκάτος πιο παλιά;

Και όλα αυτά που αποκαλύφθηκαν και κατέστρεψαν πολιτικά τον Ρουσόπουλο, τον Βουλγαράκη, τον Μπασιάκο τι ήταν;

Πλάκα κάνει και περνάγαμε την ώρα μας;

Αλλά αφού είναι όλοι μπλεγμένοι και ο ένας κρατάει τον άλλον στο χέρι και τον απειλεί πώς να στείλουν στο εδώλιο κάποιον δικό τους;

Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ παζαρεύουν τις ευθύνες τους. Αυτή είναι η ξευτίλα της σημερινής βουλής και γι ‘ αυτό τέτοιες ώρες παίρνω οξυγόνο από τα λόγια του Γεννηματά.

Πηγή : Κώστας Χαρδαβέλλας - newsbomb.gr