Το ερώτημα στροβιλίζει μέρες τώρα στο μυαλό μου. Ο κ. Παπαθανασίου, ο τελευταίος τσάρος της Οικονομίας των κυβερνήσεων Καραμανλή, έγραψε τις προτάσεις του προς τη Γαλλίδα ομόλογό του πάνω σε μία χαρτοπετσέτα. Αυτό το έχουμε ξεκαθαρίσει. Αυτό που δεν ξέρουμε είναι αν η χαρτοπετσέτα ήταν λερωμένη. Αν κρίνουμε από τις αντιδράσεις της Γαλλίδας, η χαρτοπετσέτα ήταν πράγματι λαδωμένη. Αλλά! Ένας Γιάννης Παπαθανασίου, ένα παιδί του επιχειρηματικού κόσμου, θα έκανε ποτέ μία τέτοια απρέπεια;
Υποψιαζόμαστε βασίμως ότι σε εκείνο το μοιραίο γεύμα δημιουργήθηκαν οι ιδανικές συνθήκες για μία πολιτισμική σύγκρουση, η οποία, κάτω από τη δυναμική της ειδικής σχέσης του δυνατού και του αδυνάτου, όπως αυτή εκφράστηκε από την προοπτική του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, προκάλεσε την απέχθεια της κυρίας υπουργού.
Υποψιαζόμαστε βασίμως ότι σε εκείνο το μοιραίο γεύμα δημιουργήθηκαν οι ιδανικές συνθήκες για μία πολιτισμική σύγκρουση, η οποία, κάτω από τη δυναμική της ειδικής σχέσης του δυνατού και του αδυνάτου, όπως αυτή εκφράστηκε από την προοπτική του δημόσιου χρέους της Ελλάδας, προκάλεσε την απέχθεια της κυρίας υπουργού.
Ο Γιάννης, θεώρησε απολύτως λογικό να περιγράψει τις σκέψεις του αποτυπώνοντάς τες σε ένα κομμάτι χαρτί. Εκδηλωτικός άνθρωπος γαρ, γεμάτος ενέργεια, έκανε εκείνη τη στιγμή το κάτι παραπάνω. Έγραψε όλο το οικονομικό πρόγραμμα της κυβέρνησής του σε μία χαρτοπετσέτα. Χαρτοπετσέτα βρήκε μπροστά του, σε χαρτοπετσέτα έγραψε. Αν δεν υπήρχε χαρτοπετσέτα θα μπορούσε να γράψει και πάνω στο τραπεζομάντιλο.
Αντί η ξένη επίσημος να μείνει στην ετοιμότητα και στην ευστροφία του Έλληνα συναδέλφου της, πρόσεξε μόνο την εκδήλωση του αυθόρμητου του κ. Παπαθανασίου. Επίσης, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι το λάδι έχει για μας τους Έλληνες μία ιδιαίτερη σημασία. Είναι ένα στοιχείο του πολιτισμού μας. Από τα πανάρχαια χρόνια δοξάζουμε τους Θεούς γι΄ αυτό το εξαίσιο δώρο που χάρισαν στην ελληνική γη. Έτσι, ενώ μία χαρτοπετσέτα με λάδι είναι για τους άλλους λερωμένη, για μας αποτελεί ένα ακόμη σημάδι της υπεροχής του ελληνικού τρόπου ζωής.
Πρόκειται για μία διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων. Πάρτε για παράδειγμα την παρουσία των γαλλικών τραπεζών στην Ελλάδα. Μπορεί τα στελέχη τους να μην χρησιμοποιούν χαρτοπετσέτες για να εκφράσουν τις σκέψεις τους προς τους ανωτέρους τους (κάτι τέτοιο θα επίσειε την ποινή της δημόσιας διαπόμπευσης) και να χρειάζονται πολλές συσκέψεις για να αποφανθούν για απλά καθημερινά πράγματα, αλλά η τακτική τους αυτή δεν τους έχει αποδώσει τα αναμενόμενα στην ελληνική αγορά. Εκείνοι γράφουν σε παπύρους, εμείς σε χαρτοπετσέτες, εκείνοι γράφουν ζημιές κι εμείς υπεραξίες.
Ο κ. Παπαθανασίου είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Από την πρώτη στιγμή βγήκε και είπε την αλήθεια. Είμαστε βέβαιοι ότι αν αποφασίσει να γράψει ένα βιβλίο για την ευρωπαϊκή του περιπέτεια θα μπορέσει να κάνει ακόμη και καριέρα ως συγγραφέας. Είναι κι αυτή μία διέξοδος, αφού θα μας προκαλούσε τεράστια έκπληξη αν επιχειρούσε εκ νέου στον πολιτικό στίβο.
Θα μπορούσε, λοιπόν, στο βιβλίο αυτό να περιγράψει κι άλλα περιστατικά. Όπως το ποιος του είπε ότι η Ελλάδα είναι μία αυτιστική χώρα. Να το πει, να κάνουμε ένα μποϊκοτάζ στα προϊόντα της δικής του χώρας, για να μάθει! Επίσης, ποιοι άλλοι ξένοι του έκαναν τον βίο αβίωτο και εξαιτίας ετούτου του γεγονότος απέφευγε τα ταξίδια στην αλλοδαπή.
Η αποκάλυψη αυτών των μεγάλων στιγμών στην σύγχρονη ελληνική ιστορία θα αποδείξει και το μεγαλείο της σκέψης του Κωνσταντίνου του Καραμανλή του Β’. Εκείνος, ο Κωνσταντίνος, ήξερε! Ήξερε πόσο καχύποπτοι ήσαν οι άλλοι απέναντί μας. Γι΄ αυτό και είχε αποφασίσει να μην τους κάνει τη χάρη να τον βλέπουν συχνά στα σαλόνια της Ευρώπης...
Αντί η ξένη επίσημος να μείνει στην ετοιμότητα και στην ευστροφία του Έλληνα συναδέλφου της, πρόσεξε μόνο την εκδήλωση του αυθόρμητου του κ. Παπαθανασίου. Επίσης, δεν μπόρεσε να αντιληφθεί ότι το λάδι έχει για μας τους Έλληνες μία ιδιαίτερη σημασία. Είναι ένα στοιχείο του πολιτισμού μας. Από τα πανάρχαια χρόνια δοξάζουμε τους Θεούς γι΄ αυτό το εξαίσιο δώρο που χάρισαν στην ελληνική γη. Έτσι, ενώ μία χαρτοπετσέτα με λάδι είναι για τους άλλους λερωμένη, για μας αποτελεί ένα ακόμη σημάδι της υπεροχής του ελληνικού τρόπου ζωής.
Πρόκειται για μία διαφορετική αντίληψη των πραγμάτων. Πάρτε για παράδειγμα την παρουσία των γαλλικών τραπεζών στην Ελλάδα. Μπορεί τα στελέχη τους να μην χρησιμοποιούν χαρτοπετσέτες για να εκφράσουν τις σκέψεις τους προς τους ανωτέρους τους (κάτι τέτοιο θα επίσειε την ποινή της δημόσιας διαπόμπευσης) και να χρειάζονται πολλές συσκέψεις για να αποφανθούν για απλά καθημερινά πράγματα, αλλά η τακτική τους αυτή δεν τους έχει αποδώσει τα αναμενόμενα στην ελληνική αγορά. Εκείνοι γράφουν σε παπύρους, εμείς σε χαρτοπετσέτες, εκείνοι γράφουν ζημιές κι εμείς υπεραξίες.
Ο κ. Παπαθανασίου είναι ένας ειλικρινής άνθρωπος. Από την πρώτη στιγμή βγήκε και είπε την αλήθεια. Είμαστε βέβαιοι ότι αν αποφασίσει να γράψει ένα βιβλίο για την ευρωπαϊκή του περιπέτεια θα μπορέσει να κάνει ακόμη και καριέρα ως συγγραφέας. Είναι κι αυτή μία διέξοδος, αφού θα μας προκαλούσε τεράστια έκπληξη αν επιχειρούσε εκ νέου στον πολιτικό στίβο.
Θα μπορούσε, λοιπόν, στο βιβλίο αυτό να περιγράψει κι άλλα περιστατικά. Όπως το ποιος του είπε ότι η Ελλάδα είναι μία αυτιστική χώρα. Να το πει, να κάνουμε ένα μποϊκοτάζ στα προϊόντα της δικής του χώρας, για να μάθει! Επίσης, ποιοι άλλοι ξένοι του έκαναν τον βίο αβίωτο και εξαιτίας ετούτου του γεγονότος απέφευγε τα ταξίδια στην αλλοδαπή.
Η αποκάλυψη αυτών των μεγάλων στιγμών στην σύγχρονη ελληνική ιστορία θα αποδείξει και το μεγαλείο της σκέψης του Κωνσταντίνου του Καραμανλή του Β’. Εκείνος, ο Κωνσταντίνος, ήξερε! Ήξερε πόσο καχύποπτοι ήσαν οι άλλοι απέναντί μας. Γι΄ αυτό και είχε αποφασίσει να μην τους κάνει τη χάρη να τον βλέπουν συχνά στα σαλόνια της Ευρώπης...
Πηγή : capital.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου