Αντε πάλι, έτοιμοι είμαστε να μας πιάσει πάλι το σύνδρομο του ραγιά. Ακούω κάποιους γνωστούς να ετοιμάζονται να σηκώσουν νέο λάβαρο στην Αγία Λαύρα, αυτήν τη φορά εναντίον μιας φανταστικής νέας τάξης που μας απειλεί ως έθνος με τις υπέροχες ιδιαιτερότητές μας. Κάποιοι είναι έτοιμοι, λοιπόν, να αρχίσουν να καπνίζουν στα εστιατόρια γιατί «ρε παιδί μου δεν γουστάρουμε αυτή την κατάσταση» και γιατί γενικώς «μας έχουν πρήξει με το μνημόνιο και με όλα αυτά». Ο κόσμος είναι θυμωμένος. Η μεσαία τάξη νιώθει ξαφνικά να χάνει το έδαφος κάτω από τα πόδια της. Ολα αυτά που έμοιαζαν σίγουρα πέρυσι, τα ιδιωτικά σχολεία, το δεύτερο σπίτι, το φουσκωτό απειλούνται κάθε μέρα και περισσότερο. Οι Ελληνες είναι εξοργισμένοι με τους πολιτικούς γιατί καταλαβαίνουν ότι το συμβόλαιο που είχαν με τους ψηφοφόρους δεν ισχύει πια, ούτε δουλειές μπορούν να υποσχεθούν στο Δημόσιο ούτε να βελτιώσουν ουσιαστικά την καθημερινότητά τους.
Μέσα σε αυτό το κλίμα της έντασης και της μιζέριας, εύκολο είναι να πιάσει μια φωτιά και να καρποφορήσει ο πολιτικός λόγος όσων έχουν καταστήσει το μνημόνιο «κόκκινο πανί». Βάλτε μέσα και λίγο «εθνικά θέματα», πιέσεις από εδώ, πιέσεις από εκεί και εύκολα φτιάχνετε μια τέλεια θεωρία συνωμοσίας. Τι θα λέει; Οτι εμείς ήμασταν μια χαρά, τα κάναμε όλα τέλεια, είχαμε τον δικό μας ξεχωριστό τρόπο ζωής και ήλθαν οι ξένοι να μας τα χαλάσουν... Αρχικώς μας φόρεσαν το μνημόνιο, τώρα θα έλθουν να μας πάρουν και το Αιγαίο και μετά ποιος ξέρει.
Ο κόσμος, όταν είναι θυμωμένος, είναι λογικό να μη σκέπτεται ορθολογικά. Θα ψηφίσει τον κάθε τυχάρπαστο που κατεβαίνει για περιφερειάρχης, έστω και αν γνωρίζει καλά ότι δεν μπορεί ούτε κατά διάνοια να τα βγάλει πέρα στα καθήκοντα που προβλέπει ο νέος νόμος. Και δικαιολογημένα θα «τσιμπήσει», όπως κάθε βαριά άρρωστος που κάποιος θα του υποσχεθεί μια γρήγορη και ανέξοδη θεραπεία.
Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σημείο. Ο κ. Παπανδρέου δεν πληρώνει σήμερα μόνο το κόστος της ύφεσης. Πληρώνει το χάος που επέλεξε να εγκαταστήσει στο Μαξίμου, το γεγονός ότι οι άνθρωποί του έβαλαν θυλάκους του πιο παλιού και διεφθαρμένου ΠΑΣΟΚ παντού, την έως πρόσφατα παντελή έλλειψη συντονισμού και ελέγχου και πολλά άλλα. Υποθέτω ότι έχει πέσει και ο ίδιος στην παγίδα που παραδέχθηκε ο πατέρας του μετά λίγα χρόνια εξουσίας, γιατί είναι προφανές ότι δίνει συχνά μια εντολή Α και οι στενότεροι των έως πρόσφατα συνεργατών του εκτελούν την αντίθετη ακριβώς. Αυτά πληρώνει σήμερα και αν δεν μαζέψει γρήγορα την κατάσταση, θα το πληρώσει πιο ακριβά αργότερα...
Το πρόβλημα είναι ότι μέχρι ο κ. Παπανδρέου να μάθει πώς να κυβερνά αποτελεσματικά, το πολιτικό σκηνικό μπορεί να αλλάξει θεαματικά. Η πολιτική δεν είναι ούτε σεμινάριο στο Χάρβαρντ ούτε ατέλειωτες συζητήσεις περί ανέμων και υδάτων. Το επικίνδυνο βαρομετρικό που σχηματίζεται είναι προφανές: μια κυβέρνηση που θα καταρρέει γιατί δεν μπορεί να «δέσει τα κορδόνια της», ένα κύμα τυφλού λαϊκισμού που θα σηκώνει μποφόρ, μια περίοδος απύθμενης πολιτικής βλακείας με Ειδικά Δικαστήρια και αλληλοκατηγορίες περί σκανδάλων που θα παραλύσουν κάθε λήψη απόφασης, έντρομοι ξένοι που δεν θα καταλαβαίνουν τι γίνεται και μια χώρα που δεν θα είναι κυβερνήσιμη. Με όλα αυτά κατά νου, μπορεί και εγώ να σκεπτόμουν ότι «δεν πάνε όλοι από εκεί που ήρθαν, θα καπνίσω εδώ μέσα και ας γίνει ό,τι θέλει». Σωστό, αλλά δυστυχώς με τις «μαγκιές» αυτές φτάσαμε εδώ που είμαστε, κάνοντας την ιδιαιτερότητά μας άλλοθι για να δικαιολογήσουμε κάθε λογής παραβατικότητα.
Πηγή : Αλέξης Παπαχελάς από Εφημερίδα Καθημερινή.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου