Αν η κυβέρνηση νιώθει τσουρουφλισμένη από τον πρώτο γύρο των εκλογών της Τ.Α., θα πρέπει ταυτόχρονα να αισθάνεται και ανακουφισμένη. Η χιονοστιβάδα αποδοκιμασίας που θα μπορούσε να εκδηλωθεί δεν έγινε πραγματικότητα.
Και τούτο παρά το ότι οι συγκεκριμένες εκλογές προσφέρονταν γι’ αυτό. Οι ψηφοφόροι αντέδρασαν με ένα μείγμα αποστασιοποίησης (από το κομματικό πλαίσιο) δυσφορίας και ανοχής (προς την κυβέρνηση). Ενώ οι μηχανιστικές συγκρίσεις ποσοστών των εθνικών εκλογών με εκλογές Τ.Α., μόνο ως καταγραφή τάσεων, έχουν νόημα.
Πού βρίσκονταν, όμως, ο μεγαλύτερος κίνδυνος για την κυβέρνηση; Αυτός εντοπίζονταν σε ψηφοφόρους που αμφιταλαντεύονταν μεταξύ του να καταψηφίσουν την κυβέρνηση διαλέγοντας κάποιο «αντιμνημονιακό» εκλογικό όχημα, και του να απέχουν διότι θεωρούσαν και τους «αντιμνημονιακούς» αναξιόπιστους.
Το ότι μεγάλη μάζα των ψηφοφόρων επέλεξε την αποχή, στην ουσία απέτρεψε ένα σαρωτικό αντιμνημονιακό ρεύμα. Οι ίδιοι ψηφοφόροι, δεν υπέκυψαν ούτε στο πρωθυπουργικό δίλημμα. Ενώ ταυτόχρονα εκδήλωσαν την απαξίωση που νιώθουν για το κομματικό σύστημα.
Επιλέγοντας την αποχή, πολλοί ψηφοφόροι εξέφρασαν τη δύσθυμη ανοχή τους για μια πολιτική που τους πλήττει, τους θυμώνει, αλλά και την οποία κατά βάθος θεωρούν αναγκαία. Ενώ παράλληλα κατανοούν πως οι «αντιμνημονιακοί» υποψήφιοι και οι φορείς που τους στηρίζουν, δεν διαθέτουν στοιχειώδη εναλλακτική πρόταση.
Το εκλογικό αποτέλεσμα, συνυπολογίζοντας τα κίνητρα της αποχής, πιστοποιεί δύο πραγματικότητες: Πρώτον ότι το κυβερνών κόμμα παραμένει πολιτικά κυρίαρχο, καθώς απέφυγε τα χειρότερα. Δεύτερον, ότι δεν υπάρχει για τους ψηφοφόρους άλλη αξιόπιστη πρόταση εξουσίας.
Αλλωστε στη δημοσκόπηση της GPO, η οποία παρουσιάσθηκε το βράδυ των εκλογών, τα ποσοστά κυβερνητικής αξιοπιστίας που συγκεντρώνει το κυβερνών κόμμα σε σύγκριση με το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι περίπου τριπλάσια! (Έστω κι αν κινούνται χαμηλά και για τα δύο κόμματα).
Αρα όσο οργισμένη και να ναι η κοινή γνώμη με μια κυβέρνηση που γίνεται άκρως δυσάρεστη για να σωθεί η χώρα, δεν επιλέγει να την αντικαταστήσει με τη Ν.Δ. του Σαμαρά. Είναι μάλιστα εντυπωσιακό ότι αν και οι εκλογές αυτές ήσαν άκρως ευνοϊκές για την αξιωματική αντιπολίτευση ως πόλοι έλξης αρνητικής ψήφου, η εκλογική τάση της Ν.Δ. είναι πτωτική. Καθώς δεν συσπείρωσε καν τους ψηφοφόρους του 2009! Η εικόνα της Ν.Δ. παραμένει λοιπόν άκρως προβληματική και σίγουρα είναι χειρότερη από εκείνη του ΠΑΣΟΚ. Παρά την φθορά του τελευταίου. Το βράδυ των εκλογών η παρουσία των δύο αρχηγών, ήταν ριζικά διαφορετική. Ο φορτισμένος πρωθυπουργός είχε συναίσθηση της καταγεγραμμένης δυσφορίας.
Επίσης απηλλάγη από την καταστροφικά αποσταθεροποιητική επιλογή των πρόωρων εκλογών. Αντίθετα ο Σαμαράς, με περισσή αμετροέπεια, θριαμβολόγησε για «ολική επαναφορά» του κόμματός του! Προφανώς ότι χειρότερο για ένα κόμμα είναι ταυτόχρονα να διαθέτει έντονα αρνητική εικόνα και να αρνείται να το συνειδητοποιήσει.
Ομως οι εκλογές αυτές εμπεριέχουν και ένα στρατηγικής σημασίας μήνυμα που εδώ μπορεί να μνημονευθεί μόνο τηλεγραφικά: Αν και το ΠΑΣΟΚ, πλην δραματικού απροόπτου, θα παραμείνει ο πολιτικός πρωταγωνιστής σε βάθος χρόνου, είναι πιθανό να βρεθεί στις επόμενες εκλογές ενώπιον νέων δεδομένων. Αυτά περιέχουν την προοπτική αποδυνάμωσης του δικομματισμού και την αύξηση των μικρών κομμάτων που θα μπουν στη Βουλή. Η σχετική τάση ήδη εκκολάπτεται.
Αρα μεγαλώνει η πιθανότητα η χώρα να μπει σε τροχιά κυβερνήσεων συνεργασίας. Στη περίπτωση αυτή οι πολιτικές δυνάμεις που απορρίπτουν τον λαϊκισμό και επιλέγουν την υπευθυνότητα, με πρωταγωνιστή το ΠΑΣΟΚ, είναι πιθανό να συνεχίσουν να χτίζουν πάνω στις αλλαγές που θα έχουν ήδη γίνει. Τούτο, μαζί με την πολιτική σταθερότητα που τώρα διασφαλίστηκε, είναι τα πιο ελπιδοφόρα μηνύματα των πρόσφατων εκλογών.
Πηγή : Γιάννης Λούλης - Εφημερίδα Ημερησία
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου