Έκλεισαν έξι μήνες από την κύρωση του Μνημονίου στη Βουλή. Πέρασαν δηλαδή 180 μέρες από τότε που ουσιαστικά ξεκίνησε ο ανήφορος της ελληνικής κοινωνίας για να διορθώσει τα κακώς κείμενα.
Έξι μήνες, είπαμε; Μόνο; Γιατί μοιάζει σαν να πέρασαν χρόνια από εκείνο το απόγευμα του Μαΐου που 172 βουλευτές πήραν την ιστορική ευθύνη να σώσουν τη χώρα από τη χρεοκοπία; Γιατί, πρώτον, συμπυκνώθηκε ο πολιτικός χρόνος. Υπήρξε ένας καταιγισμός μέτρων, μέτρα που πριν από έξι μήνες ήταν αδιανόητο έστω να τα εκστομίσει ως πρόθεση κάποιος. Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι στο πολύ πρόσφατο παρελθόν ακόμη και μια δήλωση κυβερνητικού στελέχους του στυλ «πρέπει να δούμε τα δημογραφικά του ασφαλιστικού» ξεσήκωνε την μήνιν ολόκληρης της ελληνικής κοινωνίας. Τα πρωτοσέλιδα με τίτλο «Ανοίγουν το ασφαλιστικό!» (σ. σ. με υπογραμμισμένο το θαυμαστικό) ήταν κανόνας, ενώ οι κλαυθμοί για τη «συνταξούλα του εργαζομένου» έπαιζαν επί μέρες στα δελτία των οκτώ.
Ολόκληρη, λοιπόν, αυτή η διαδικασία, υπονοούμενα - αντιδράσεις - υπαναχώρηση - επανατοποθέτηση επί του προβλήματος - νέες αντιδράσεις κ. λπ., συμπυκνώθηκε σε μερικούς μήνες.
Πηγή : Εφημερίδα Καθημερινή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου